Bevlogenheid
Blijf op de hoogte en volg FleurenSuzanneinOekraine
01 Maart 2017 | Oekraïne, Kolomyya
Onze rondreis langs kinderdagcentra is vandaag begonnen. Of eigenlijk kunnen we het beter behandelcentra noemen. Want in elk centrum was een arts, verpleegkundige, fysiotherapeut, logopedist en psycholoog aanwezig. En daarnaast natuurlijk de leerkracht, de assistent, de directeur, de kok, de gastvrouw en de administrator. Aan personeel geen gebrek dus. Een aantal van hen maakten veel indruk op ons door hun bevlogenheid, strijdend voor hun idealen, vindingrijk in het zoeken naar manieren om de gemeenschap bij hun project te betrekken, hulp te krijgen bij het onderhoud van de tuin, geld te verwerven voor een snoezelruimte, hun gebouw te verfraaien.
We zagen blije, gelukkige, goed verzorgde kinderen van verschillende leeftijden, uiteenlopende ontwikkelingsniveaus en met meer of minder ernstige lichamelijke beperkingen. Omdat de meeste centra vrij klein waren, zaten deze kinderen vaak bij elkaar in de groep. Soms hebben ze twee shifts kinderen na elkaar op een dag, zodat er meer kinderen bediend kunnen worden. In de ochtend de kleintjes, in de middag BSO voor de kinderen van de speciale school. Sommige kinderen krijgen ook 1 of 2 dagen thuis onderwijs. Best wel zorg op maat dus! We konden overal uitgebreid rondkijken, contact maken met de kinderen en onze cadeautjes aan hen geven. Er was genoeg tijd om gesprekken te voeren met therapeuten, leerkrachten en directeuren. Het is een kunst om steeds te schakelen in het contact met wie je tegenover je hebt, en de juiste gespreksonderwerpen op het juiste niveau aan te snijden. We merkten dat ons bezoek belangrijk voor hen was, het gaf hen het gevoel gesteund en gewaardeerd te worden. Uit onze gesprekken werd ook duidelijk hoe belangrijk deze centra zijn als alternatief voor de internaten, waar de omstandigheden veel slechter zijn. Het is zo de moeite waard om deze dappere hervormers en kartrekkers alle steun te bieden die ze nodig hebben om hun werk te kunnen voortzetten.
Ons busje leek een zwaan-kleef-aan. Waar we eerst dachten alleen met onze tolk te gaan, bleken de directeur en onderdirecteur van Kolomyia al met ons mee te gaan. Na elk bezoek kwam daar weer iemand bij. Dat was een bijzonder bij-effect, waardoor de directeuren een kijkje in elkaars keuken konden nemen en ideeën en ervaringen konden uitwisselen. En ook wij hebben leuke nieuwe ideeën en inspiratie opgedaan.
Overal werden we als belangrijke gasten onthaald en volgestopt met lekker eten. Bij de koffie in de ochtend broodjes met vis, worst en kaas, een uitgebreide lunch met karper, taart bij de thee en vanavond nog een licht diner met de loco-burgemeester. We zijn nog nooit zo vaak op de foto gezet. En we hebben ook weer heel veel gelachen vandaag!
Vandaag hebben we de drie centra bezocht die het moeilijkst te bereiken waren. Morgen gaan we er vijf bezoeken die wat dichterbij zijn.
We zagen blije, gelukkige, goed verzorgde kinderen van verschillende leeftijden, uiteenlopende ontwikkelingsniveaus en met meer of minder ernstige lichamelijke beperkingen. Omdat de meeste centra vrij klein waren, zaten deze kinderen vaak bij elkaar in de groep. Soms hebben ze twee shifts kinderen na elkaar op een dag, zodat er meer kinderen bediend kunnen worden. In de ochtend de kleintjes, in de middag BSO voor de kinderen van de speciale school. Sommige kinderen krijgen ook 1 of 2 dagen thuis onderwijs. Best wel zorg op maat dus! We konden overal uitgebreid rondkijken, contact maken met de kinderen en onze cadeautjes aan hen geven. Er was genoeg tijd om gesprekken te voeren met therapeuten, leerkrachten en directeuren. Het is een kunst om steeds te schakelen in het contact met wie je tegenover je hebt, en de juiste gespreksonderwerpen op het juiste niveau aan te snijden. We merkten dat ons bezoek belangrijk voor hen was, het gaf hen het gevoel gesteund en gewaardeerd te worden. Uit onze gesprekken werd ook duidelijk hoe belangrijk deze centra zijn als alternatief voor de internaten, waar de omstandigheden veel slechter zijn. Het is zo de moeite waard om deze dappere hervormers en kartrekkers alle steun te bieden die ze nodig hebben om hun werk te kunnen voortzetten.
Ons busje leek een zwaan-kleef-aan. Waar we eerst dachten alleen met onze tolk te gaan, bleken de directeur en onderdirecteur van Kolomyia al met ons mee te gaan. Na elk bezoek kwam daar weer iemand bij. Dat was een bijzonder bij-effect, waardoor de directeuren een kijkje in elkaars keuken konden nemen en ideeën en ervaringen konden uitwisselen. En ook wij hebben leuke nieuwe ideeën en inspiratie opgedaan.
Overal werden we als belangrijke gasten onthaald en volgestopt met lekker eten. Bij de koffie in de ochtend broodjes met vis, worst en kaas, een uitgebreide lunch met karper, taart bij de thee en vanavond nog een licht diner met de loco-burgemeester. We zijn nog nooit zo vaak op de foto gezet. En we hebben ook weer heel veel gelachen vandaag!
Vandaag hebben we de drie centra bezocht die het moeilijkst te bereiken waren. Morgen gaan we er vijf bezoeken die wat dichterbij zijn.
-
02 Maart 2017 - 11:45
Marie-Louise :
Goed werk!!! Super! -
02 Maart 2017 - 13:25
Gemma Crijns:
Dag Suzan en Fleur,
wat een leuke verhalen vertellen jullie. Zo goed te horen dat jullie reis niet alleen naar wens verloopt, maar ook duidelijk aan een behoefte voldoet.
Reizen jullie nog steeds in de sneeuw, of was dat alleen in het begin?
Koud? Nat? Hier wel, hoor.
Ik wens jullie een goede voortzetting. En hoop dat jullie kunnen blijven lachen.
Hartelijke groet, Gemma -
02 Maart 2017 - 18:40
Floortje Bedaux Ruijters:
Ha ver-weg-zusje! Het is heel boeiend en leuk om iedere dag te lezen wat jullie allemaal meemaken, ik kijk al weer uit naar het verslag van vandaag....Hebben jullie wel af en toe een moment om tot jezelf te komen, het lijkt non-stop door te gaan! Geniet nog van de laatste dagen, veel liefs, Floortje. -
03 Maart 2017 - 00:01
FleurenSuzanneinOekraine :
Nee, niet koud en nat, maar lente en zon! We kunnen overdag zonder jas naar buiten! Alleen 's avonds een enkele keer regen. Vanmiddag hadden we onderweg een klein uitstapje naar een bijzondere plek in een bergdorpje. Verder weinig tijd inderdaad om tot ons zelf te komen. Het zijn lange dagen, en daarna nog nabespreken, voorbereiden en verslagleggen. Maar morgen mogen we uitslapen tot half negen, en na morgenmiddag hebben we nog even vrij om de stad te bekijken en wat te winkelen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
